അപരാഹ്നത്തോടു് മന്ത്രിച്ചത്

ശരത്കാലസൂര്യൻ നിറം കെട്ടു മങ്ങീ,

മരങ്ങളിൽ നിന്നു പഴങ്ങൾ വീഴുന്നൂ,

അപരാഹ്നദൈർഘ്യം തടയുന്നൂ വ്യോമ

സ്ഥലികളിൽ പടർന്നിടും നിശ്ശബ്ദത.

അഹോ, ലോഹമയ മരണനാദങ്ങൾ,

വെളുത്തൊരു മൃഗം പിടഞ്ഞു വീഴുന്നു,

കൊഴിയും പത്രങ്ങ,ളവയ്ക്കൊപ്പം തെന്നി

പ്പറക്കുുന്നൂ ഊതനിറമെഴുന്ന പെൺ-

കൊടികൾ പാടിടുമപസ്വരഗാനം.

നിറം പൂശുന്നിതേ ദിവാസ്വപ്നങ്ങളെ

മതിഭ്രമത്തിൻെറ മൃദുച്ചിറകുകൾ,

അഴൽനിഴലുകൾ മലമുകളിങ്കൽ

കറങ്ങുന്നൂ, പിന്നെയഴുകി വീഴുന്നൂ.

നുരയുന്ന വീഞ്ഞും തിരക്കൊഴിയുന്ന

സമയവും, സാന്ധ്യപ്രകാശപൂരവും

വിഷാദരാഗങ്ങൾ പൊഴിയുന്ന ഗിറ്റാർ,

മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന വിളക്കും, സ്വപ്നത്തിൻ

തിരുകോവിലിലേയ്ക്കയേ ക്ഷണിക്കുന്നൂ.