അപരാഹ്നത്തോടു് മന്ത്രിച്ചത്

നിറം കെട്ടു മങ്ങി ശരത്സൂര്യൻ നിൽപ്പൂ

മരങ്ങളിൽ നിന്നും പഴങ്ങൾ വീഴുന്നൂ,

നിലക്കൊൾവൂ നീലസ്ഥലികൾ നീരവം

തടയുന്നൂ നീണ്ടൊരപരാഹ്നത്തിനെ.

അഹോ, ലോഹമയ മരണനാദങ്ങൾ,

വെളുത്തൊരു മൃഗം പിടഞ്ഞു വീഴുന്നു,

കൊഴിയും പത്രങ്ങ,ളവയ്ക്കൊപ്പം തെന്നി

പ്പറക്കുുന്നൂ ഊതനിറമെഴുന്ന പെൺ-

കൊടികൾ പാടിടുമപസ്വരഗാനം.

ജഗദീശഫാലപ്രദേശം വർണ്ണങ്ങൾ

കനവു കാണുന്നൂ, മതിഭ്രമത്തിൻെറ

നനുനനുത്തതാം ചിറകുകൾ മന്ദം

തൊടുന്നതാമനുഭവമറിയുന്നൂ.

നിഴലുകൾ ചുറ്റിക്കറങ്ങുന്നൂ കുന്നിൻ

മുകളിലായവയുടെയരികുകൾ

അഴുകയാലാവാം കറുത്തിരിക്കുന്നൂ

നിറയുന്നൂ സാന്ധ്യപ്രകാശം വീഞ്ഞിൻെറ

നിതാന്തശാന്തി തൻ നിരാമയത്തിൻെറ,

വിഷാദഗീതികൾ പൊഴിക്കുന്നൂ ഗിറ്റാർ.

തിരിച്ചു നീ വരുമൊരു സ്വപ്നം പോലെ,

യകമേ കത്തിയും ചെറുദീപം പോലെ.